เรื่องเล่าจากนักล่า ตอน ล่าสมบัติผีทหารญี่ปุ่น EP.2

Author : Anak Prayoonwong เขียนจากประสบการณ์จริง 

   เช้าแล้วแดดแดงแทงผ่านแนวต้นไม้ไร้ใบ อากาศรอบๆอุ่นขึ้นอย่างรวดเร็ว เต้ยกะแป้งยังคงหลับสนิท ผมลุกขึ้นสุมกองไฟให้ติดอีกครั้ง เสียงเป๊าะแป๊ะคงปลุกให้คนทั้งสองตื่น หัวสีแดงกระเซอะกระเซิงแหวกเต็นท์ออกมาก่อน

     “หนาวชิบหายเลยพี่” แป้งว่า

     “รู้ยังพี่ขนเสื้อกันหนาวกางเกงหนาๆมาทำไม” ผมตอบ

      พลันแป้งก็พยุงร่างอันอวบอัดคลานออกจากหลืบไปนั่งข้างๆกองไฟคว้าเอาอะไรบางอย่างในถุงพลาสติกออกมาย่างไฟ แล้วหยิบเข้าปากเคี้ยวจั๊บๆ

     “มึงสองคนเป็นผัวเมียกันได่ไงวะ ไอ้เต้ยหนักแค่ 55 แต่มึงนี่เกือบร้อยได้มั้งแป้ง” ผมคิดในใจ

     ไม่นานเต้ยก็คลานออกมาจากเต็นท์พร้อมทักทายผมด้วยคำพูดเดียวกับแป้ง

  เต้ยโจนขึ้นลงหลุมนั้นหลุมนี้ ในขณะที่ผมสำรวจรอบๆ แสงสว่างในยามเช้าเปิดเผยทุกอย่างให้ผมแปลกใจ ทั่วบริเวณนั้นเต็มไปด้วยเศษถ้วยชาม ทั้งถ้วยเผาดิบ ถ้วยสังคโลกสีเขียวไข่กา สีขาวเขียนลาย รวมทั้งถ้วยราชวงศ์

      นึกในใจใครกันเอาของมาฝังซ่อนไกลถึงขนาดนี้ แล้วใครกันที่ช่างจะแสนรู้ขึ้นมาตามหาจนเจอ ผมเดินใจลอยสูดอากาศยามเช้าที่โครตสดชื่นจนเต็มปอด

      “เมื่อคืนฝันเหรอพี่” เต้ยทัก

       ผมเลยนึกขึ้นได้ถึงความฝันบ้าบอเมื่อคืน

       “เออ พี่ฝัน”

       แล้วผมก็ทวนความทรงจำเล่าเป็นเรื่องราวให้เต้ยฟัง

        “สงสัยจะเหนื่อย แล้วก็ไอ้เสียงที่ว่านะพี่ ผมว่าน่าจะเสียงบ่างนะ มันร้องอย่างนี้ละใครไม่รู้ไม่เคยได้ยินมาก่อน ขนหัวลุกทุกรายละ เมื่อคืนมันก็ร้องใกล้ๆที่เราพัก พี่คงได้ยินแล้วเก็บไปฝัน แต่ไม่ต้องกลัวนะพี่คืนนี้มันคงไม่ร้องแล้ว”

        “ไมอ่ะ”

        “แป้งมันกำลังย่างอยู่นั่นไง”


        เสียง เควส คิว 40 ในมือเต้ย ร้องบอกว่ากำลังเจออะไรบางอย่างอยู่ที่ก้นหลุม เต้ยลงมือขุด ผมนั่งเอาใจช่วยอยู่บนปากหลุม สักพักเต้ยหยิบเอาใบมีดอันเล็กขึ้นมาให้ผมดู ด้ามไม้คงสลายไปหมดแล้วเหลือแต่แหวนปลอกมีดสำริดกับใบมีดเหล็กที่แม้จะถูกเคลือบไปด้วยสนิม แต่ยังคงความแข็งแกร่งและรูปร่างเอาไว้ได้อย่างดี

        เต้ยเอาเครื่องแกว่งซ้ำแต่ยังมีสัญญาณอยู่จึงลงมือขุดต่อไปอีกคราวนี้เป็นขวาน ตามมาด้วยสิ่ว

        ผมชักเริ่มติดไฟวิ่งไปคว้าเอา เอทีโปรของผมมาลงสนามบ้าง เผื่อจะมีอะไรดีๆเหลืออยู่ ผมอดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมทุกก้นหลุมมักจะมีบรรดาเครื่องใช้เหล็กโบราณฝังอยู่

       เต้ยยืนยันกับผมนักหนาว่าที่นี่ไม่เคยมีใครเอาเครื่องตรวจโลหะมาเดินแน่นอน แต่ตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจ เพราะการขุดของพวกก่อนหน้านั้น แม่นยำมาก ทุกหลุมมีของถูกขุดขึ้นไปแน่ๆ แถมยังเหลือเหล็กไว้ให้พวกเราเจอที่ก้นหลุมอีก ผมตะโกนถามเต้ย คำตอบที่ได้คือเต้ยเองก็เริ่มไม่มั่นใจเช่นกัน แต่ก็ช่างมันเถอะ ความสนุกและความตื่นเต้นที่เรากำลังเจอกับ มีดและอาวุธโบราณนั้น ก็พอที่จะทำให้เราลืมๆเหตุและผลไปบ้าง

        “เห้ย ฟันคนนี่หว่าเต้ย เห้ย ชิ้นส่วนกะโหลก”

         เต้ยกับแป้งรีบวิ่งมายังที่จุดที่ผมกำลังขุด

         “พี่ว่ามันไม่ใช่ ขุมทรัพย์ญี่ปุ่นอย่างที่แม่เอ็งว่าแล้ว นี่มันหลุมฝังศพชัวร์ๆ ไอ้ของพวกนี้ก็ของอุทิศให้กับคนตายทั้งนั้น มิน่าละ มันถึงมีจานชาม เครื่องใช้ แล้วก็อาวุธโบราณ”

          ผมขึ้นมานั่งพักตั้งสติอยู่ครู่ใหญ่ พยายามนึกดูว่าใครกันที่นำคนตายมาฝังไกลถึงยอดเขาในป่าลึกแบบนี้ แล้วที่เรานอนเมื่อคืนนี่ก็บนปากหลุมกันเลยทีเดียว หรือไอ้ความฝันเมื่อคืนจะเป็นลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง

         “ตายห่า จะเป็นไรมั้ยเนี่ย”

         “คิดมากน่าพี่ ผมไม่เห็นกลัวเลย ดีออกเผื่อจะเจอทองกะเค้าบ้าง ขุดต่อเหอะ”

           ผมตกกะไดพลอยโจน เลยยื่นเครื่องคู่ใจให้แป้งมันเดินบ้าง ผมหันมาทำหน้าที่คนขุดเดินตาม ระหว่างทางแป้งเองก็เจอกับสำริดและ พดด้วงเม็ดเล็กซึ่งมารู้เอาในตอนหลังว่า
          มันคือพดด้วงตราสังข์ขนาดสองไพของยุคสุโขทัย             เรายังคงเดินๆขุดๆไปเรื่อยๆจนกระทั่ง .....

โปรดติดตามตอนต่อไป

เรื่องเล่าจากนักล่า ตอน ล่าสมบัติผีทหารญี่ปุ่น EP.1

เรื่องเล่าจากนักล่า ตอน ล่าสมบัติผีทหารญี่ปุ่น EP.2

เรื่องเล่าจากนักล่า ตอน ล่าสมบัติผีทหารญี่ปุ่น EP.3 ตอนจบ