นักโทษประหารด้วยการยิงเป้ารายที่243 ของไทย "ไอ้ม้าซาดิสม์"

รายที่ ๒๔๓ น.ช.ละมัย,บุญชู โพธิ์สุวรรณ (ไอ้ม้าซาดิสม์) อายุ ๒๗ ปี หมายเลขประจำตัว ๑๒๙๖/๒๕ คดีข่มขืนกระทำเราและความผิดต่อชีวิต ศาลจังหวัดสมุทรปราการตัดสินตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๖ วรรคแรก,๒๗๗ ทวิ(๒),๙๐

วันที่ ๑๒ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๒๕ เวลาประมาณ ๒๐.๐๐ น. ขณะที่สัตวแพทย์หญิงวัลยา เมฆสุต อายุ ๒๖ ปี เดินฝ่าสายฝนที่กำลังตกพรำๆ เพื่อไปดูเรือนหอที่กำลังทำการก่อสร้างภายในหมู่บ้านทิพวัล๑ ถนนเทพารักษ์ ตำบลสำโรงเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ ระหว่างนั้นมีชายฉกรรจ์รูปร่างใหญ่กำยำเดินสะกดรอยตามหลังสัตวแพทย์หญิงวัล ยาไปห่างๆ เมื่อเห็นว่าปลอดสายตาคนแล้ว ชายคนดังกล่าวได้เร่งฝีเท้าตรงเข้าล็อคคอด้านหลังแล้วลากตัวสัตวแพทย์หญิง วัลยาเข้าไปในบ้านที่กำลังก่อสร้างภายในซอย๔๕ แล้วทะลุด้านหลังมาเข้าบ้านที่กำลังก่อสร้างในซอย๔๓ โดยนำตัวเข้าไปทำการข่มขืนที่ใต้บันไดบ้าน แต่สัตวแพทย์หญิงวัลยาพยายามต่อสู้อย่างสุดฤทธิ์และร้องให้คนช่วย ชายโฉดคนนี้จึงใช้มือทุบเข้าที่ใบหน้าและตามลำตัวจนเหยื่ออ่อนปวกเปียกหมด แรงดิ้นรน แล้วกระชากกระโปรงจนฉีกขาดหลุดออกจากตัว จากนั้นจึงลงมือทำการข่มขืนเหยื่ออย่างทารุณจนสำเร็จความใคร่ เสร็จแล้วได้หลบหนีไป

หลังจากคนร้ายบ้ากามได้หลบหนีไปแล้ว สัตวแพทย์หญิงวัลยาได้พยายามกระเสือกกระสนในสภาพร่างกายท่อนล่างเปลือยเปล่า เสื้อผ้าขาดวิ่น ไปขอความช่วยเหลือจากชาวบ้านที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุ พลเมืองดีได้ช่วยกันนำสัตวแพทย์หญิงวัลยาส่งโรงพยาบาล แต่เหยื่อกามโหดทนความบอบช้ำไม่ไหวเสียชีวิตในเวลาต่อมา โดยพบว่าสัตวแพทย์หญิงวัลยาถูกทำร้ายจนกรามขวาหัก ตับแตก กระดูกก้านคอด้านหน้าแตก ร่างกายมีรอยเขียวช้ำทั่วตัว

วันที่ ๑๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๒๕ ตำรวจได้เข้าตรวจสอบบ้านหลังที่เกิดเหตุ ซึ่งสัตวแพทย์หญิงวัลยาได้ชี้ให้พลเมืองดีทราบว่าตนเองถูกลากไปข่มขืนและทำ ร้ายในบ้านหลังนั้น เจ้าหน้าที่ตรวจพบกระโปรงของแพทย์หญิงที่ฉีกขาด และพบกองเลือดจำนวนมาก มีรอยเท้าคาดว่าเป็นของคนร้ายซึ่งมีขนาดใหญ่ เมื่อเดินตรวจย้อนรอยไปก็พบรองเท้าของเหยื่อสาวตกอยู่ที่บ้านอีกหลังหนึ่ง ซึ่งทะลุไปอีกซอยได้ คาดว่าคนร้ายจะต้องเป็นคนในพื้นที่จึงรู้เส้นทางต่างๆได้ดี

วันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๒๕ เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าตรวจค้นบ้านพักคนงานก่อสร้างซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกล จากการตรวจค้นห้องคนงานห้องที่๓ พบเสื้อยืดแขนสั้นสีน้ำตาลลายทางฟ้ามีรอยคราบเลือดหลายจุดหมกอยู่ใต้กองผ้า เมื่อตรวจสอบชื่อคนงานที่พักห้องนี้ทราบว่าชื่อ “นายบุญชูหรือละมัย โพธิ์สุวรรณ”

ระหว่างนั้นรปภ.ของหมู่บ้านได้มาแจ้งตำรวจว่า เมื่อสักครู่นายละมัยคนงานก่อสร้างต้องสงสัยกำลังจะเดินกลับเข้าห้องพัก แต่พอทราบว่าตำรวจกำลังค้นห้องของตน นายละมัยก็รีบขึ้นรถของหมู่บ้านเพื่อออกไปทางตลาดสำโรงเหนือ คาดว่านายละมัยคงรู้ตัวและกำลังหลบหนี

เมื่อทราบดังนั้น พ.ต.ท.ธวัชชัย ภัยลี้ รีบนำกำลังตำรวจพร้อมรปภ.คนดังกล่าวขึ้นรถไล่ตามไปที่ตลาดสำโรงเหนือทันที รถไปทันกันตอนที่คนโดยสารกำลังลงจากรถที่ตลาด ตำรวจจึงกรูกันเข้าจับกุมตัวนายละมัยไว้ได้ทันท่วงที ซึ่งนายละมัยมีรูปร่างใหญ่แข็งแรงกำยำมาก นายละมัยหน้าซีดเผือดแต่ก็ทำใจดีสู้เสือทำเป็นไม่รู้ว่าถูกจับเรื่องอะไร พอตำรวจแจ้งว่าตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีข่มขืนจนถึงแก่ความตาย นายละมัยก็อ้างว่าในวันเกิดเหตุกินเหล้ากับเพื่อนคนงานจนดึกและหลับคาวง เหล้าโดยอ้างเพื่อนคนงานเป็นพยาน แต่พยานที่ถูกอ้างบอกว่านายละมัยกินเหล้าเพียงแก้วเดียวแล้วก็เดินหายไปตอน ทุ่มกว่าๆ

ตำรวจตรวจร่างกายพบมีรอยข่วนที่แก้มเป็นทางยาว ขนาดเท้าก็พอดีกับรอยที่พบในที่เกิดเหตุ เสื้อผ้าเปื้อนเลือดก็เป็นหลักฐานสำคัญ เมื่อจำนนต่อพยานหลักฐานถึงขนาดนี้ นายละมัยจึงยอมรับสารภาพโดยให้การว่า ในวันเกิดเหตุได้นัดหมายหมอนวดซึ่งเป็นคู่ขาประจำให้มาหาที่หมู่บ้าน โดยตนไปรอที่ป้อมยามหน้าหมู่บ้าน ระหว่างรอได้แวะดื่มเหล้าที่ร้านแผงลอยใกล้ๆจนหมดไปหนึ่งขวดใหญ่ แต่รอจนสองทุ่มหมอนวดที่นัดไว้ก็ยังไม่มา ขณะนั้นฝนก็ตกพรำๆตลอดเวลา ระหว่างที่รออยู่นั้น รถบริการของหมู่บ้านได้มาจอดใกล้ โดยมีหญิงสาวลงจากรถเดินเข้าหมู่บ้านไปลำพังคนเดียว ตนจึงเปลี่ยนใจไม่รอหมอนวด เดินตามหญิงสาวไปห่างๆทันที

เมื่อหญิงสาวเดินมาถึงที่เปลี่ยว ตนจึงเร่งฝีเท้าตามไปจนทัน แล้วล็อคคอจากด้านหลังด้วยรูปร่างของตนที่ใหญ่โตแข็งแรง ลากเหยื่อเข้าไปในบ้านที่กำลังก่อสร้างในซอย๔๕ แล้วออกประตูที่ทะลุซอย๔๓ ซึ่งเปลี่ยวกว่า พาเข้าไปในบ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งสร้างเกือบเสร็จแล้ว

จากนั้นนำหญิงสาวเข้าไปซอกบันไดแล้วลงมือจะข่มขืน แต่เหยื่อฮึดสู้ จึงกระชากกระโปรงจนขาดติดมือออกมาแล้วปล้ำถอดส่วนที่เหลือจนหมด หญิงสาวได้ดิ้นรนสุดขีดพี้อมกับร้องให้คนช่วย จึงใช้มือทุบตามใบหน้าและลำตัวอย่างแรงหลายครั้งติดๆกันจนเหยื่ออ่อนปวก เปียกหมดแรงต่อสู้ จากนั้นได้พยายามข่มขืนแต่ทำไม่สำเร็จ จึงนั่งสำเร็จความใคร่อยู่ข้างๆตัวเหยื่อ เสร็จแล้วจึงได้หลบหนีออกมา โดยคิดว่าหญิงสาวคงบาดเจ็บไม่มากนัก

นายละมัยยังให้การว่า ระหว่างที่หลบหนีเข้าห้องพักคนงานแล้ว ได้ยินเสียงหมาเห่าจึงลุกขึ้นมาดู เห็นเหยื่อสาวไปเกาะประตูบ้านของคนระแวกนั้นขอความช่วยเหลือโดยเจ้าของบ้าน เปิดไฟออกมาช่วยจึงเห็นได้ชัดเจน ตนรีบเข้านอนทำเป็นไม่สนใจอะไร เพื่อไม่ให้มีพิรุธ รุ่งเช้าจึงนำลูกชายวัย ๕ ขวบ ไปฝากให้แม่เลี้ยงแถวบางกะปิ จากนั้นก็รอดูเหตุการณ์แล้วย้อนกลับมาเบิกค่าแรง ๑๐๐ บาทก่อนจะเดินกลับเข้าห้องพักเพื่อเก็บเสื้อผ้าเตรียมหนีไปสุพรรณบุรีบ้าน เกิด แต่ได้ยินชาวบ้านพูดกันว่ามีตำรวจมาค้นห้องคนงานก่อสร้าง จึงรีบเผ่นหนี สุดท้ายก็ไปไม่รอด

มารดาและคู่หมั้นของสัตวแพทย์หญิงเข้าดูหน้าฆาตกรที่โรงพัก เมื่อเห็นหน้าได้ต่อว่านายละมัยอย่างรุนแรง คู่หมั้นของสัตวแพทย์หญิงได้ตบหน้านายละมัยจนหน้าหัน ตำรวจจึงต้องเข้าห้ามปรามและกันไว้ เมื่อนำตัวไปทำแผนประกอบคำรับสารภาพ ก็จะโดนชาวบ้านรุมประชาทัณฑ์ ตำรวจต้องกันไว้อย่างเต็มที่ ก่อนจะนำตัวมาดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป

ศาลชั้นต้นและอุทธรณ์ตัดสินให้ประหารชีวิตน.ช.ละมัย ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลชั้นต้นเมื่อวันที่ ๒๖ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๒๖ น.ช.ละมัยทำหนังสือถวายฎีกาทูลเกล้าฯ ขอพระราชทานอภัยโทษ แต่ฎีกาได้ถูกยกไป ไม่ผ่าน

วันที่ ๓ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๒๗ ได้ทำการประหารชีวิตน.ช.ละมัย โพธิ์สุวรรณ เมื่อเวลา ๑๗.๒๓ น. นายประถม เครือเพ่ง เพชฌฆาตผู้ทำหน้าที่ประหารชีวิต

ก่อนทำการประหาร น.ช.ละมัย ขอปัสสาวะเป็นครั้งสุดท้าย เนื่องจากกลัวตายมากจนกลั้นไม่อยู่ ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็อนุญาตและพาไปปัสสาวะ เสร็จแล้วจึงนำตัวเข้าหลักประหาร

ขอบคุณที่มา เพจแฟนคลับ ยุทธ บางขวาง

https://ww.facebook.com/groups/256355191134547/permalink/680160845420644/

เครื่องดักฟัง