การเป็นผู้คุมนั้นครึ่งตัวเหยียบเข้าห้องขังพร้อมที่จะติดคุกเอง อีกครึ่งตัวต้องเสี่ยงต่อสารพัดปัญหา สารพัดเรื่อง เวรยามก็ถี่ วันหยุดแทบ ไม่มี เทศกาลต่างๆไม่ได้ไปไหน คนที่มีครอบครัวแทบจะไม่ได้อยู่กับลูก เมีย หรือสามี(ผู้คุมหญิง) วันหยุดของลูกของเมียก็ไม่มีเวลาพาพวกเขาเที่ยว
เมื่อมีปัญหาในคุก โอกาสโดนหางเลขไปด้วยก็มีกันทุกคน ถึงแม้จะไม่เกี่ยวข้องกับปัญหานั้นก็ตาม กำลังใจจากครอบครัวจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แต่บ้างครั้งบางคนก็เจอปัญหาครอบครัวซ้ำเติมเข้าไปอีก
สังคมก็มองผู้คุมแต่ในด้านลบ ไม่ว่าจะอธิบายยังไงก็ไม่เคยมีอะไรดีขึ้น พอมีคดีโหดๆก็ออกมาเรียกร้องให้ผู้คุมจัดหนัก ให้กระทืบ ให้ทรมานนักโทษที่ก่อคดีให้ปางตาย เมื่อไม่มีผู้คุมคนไหนทำก็หาว่าเลี้ยงโจรเลี้ยงคนชั่วไว้เพื่อรอปล่อยออกมา ทำชั่วได้อีก
พอเวลาเกิดมีข่าวขึ้นมาว่านักโทษโดนทำร้าย ก็ออกมาด่าผู้คุมว่าโหดร้ายและสมรู้ร่วมคิดให้ก่อเหตุ สิ่งไม่ดีโยนใส่ผู้คุมทั้งหมด ทั้งๆที่พวกเราผู้คุมต้องตรากตรำทำงานทั้งวันทั้งคืน ทุกวันหยุด ทุกเทศกาล เพื่ออบรมบ่มนิสัยให้พวกเขากลับตัวเป็นคนดี ดูแลให้เขาติดคุกชดใช้กรรมตามที่ศาลตัดสิน
ขอร้องเถอะครับ ขอร้องทุกคนที่ไม่เคยเกี่ยวข้องกับคุก ได้โปรดมองพวกผมผู้คุมในแง่ดีบ้าง ถามว่าผู้คุมชั่วมีไหม ก็ขอตอบว่ามี และมีในทุกวงการทุกหน่วยงาน ไม่ได้ชั่วทุกคน หากมีหลักฐานในการทำชั่วเขาก็ต้องออกและบางคนก็ติดคุกด้วย สำหรับผู้คุมส่วนใหญ่ไม่ได้ชั่วอย่างแกะดำพวกนั้น ทุกคนมีความรู้ ผ่านการฝึก ผ่านการอบรมมาสารพัด ไม่มีใครเขาอยากจะทำลายหน้าที่การงานของตัวเองหรอกครับ
พวกผมผู้คุมอยากให้นักโทษที่ออกจากคุกไปแล้วเป็นคนดี สังคมยอมรับ มีการงานทำ สังคมให้โอกาสเขา ไม่ปิดกั้นเขาจนเขาหมดทางเลือกต้องย้อนไปทำผิดอีก เพราะถ้าเขาไปทำผิดเนื่องจากสังคมปิดกั้นเขา พอสังคมรู้ว่าเคยติดคุกมาก่อน ก็ด่าผู้คุม ด่าคุกอีกว่าไม่ได้ขัดเกลาเขาเลย แต่คนในสังคมไม่เคยมองตนเองแม้แต่น้อยว่าเป็นส่วนหนึ่งที่บีบให้เขาต้องทำ ผิดซ้ำ
ทุกวันนี้เวลาไปไหนก็ตาม พอคนที่เราคุยด้วยรู้ว่าเป็นผู้คุม สารพัดคำถามที่ออกเชิงดูถูก ดูแคลน กล่าวหาว่าผู้คุมมีส่วนในเรื่องผิดกฎหมายเรื่องนั้นเรื่องนี้ มาถามมาพูดให้หมดความสนุก หมดความสบายใจแทบทุกครั้ง ไม่ว่าจะเปลี่ยนเรื่องคุยแล้ว คนก็ยังชอบวนมาถาม มาบี้ ในคำถามที่พยายามให้ผู้คุมเป็นจำเลยของสังคมอยู่เสมอ จนผมเองไม่อยากจะนั่งคุยกับใครแล้ว เพราะเบื่อที่จะตอบคำถามเชิงดูแคลนอาชีพผู้คุมมาก แทบทุกคนจริงๆที่นั่งคุยด้วยแล้วจะถามแต่ว่า
"โทรศัพท์เข้าได้ยังไง ยาฯเข้าได้ยังไง ผู้คุมเอาเข้าใช่ไหม" สารพัดคำถามที่ยิงใส่แบบไม่เห็นใจกันเลย ขนาดยกตัวอย่างพวกลักลอบนำสิ่งผิดเข้าเรือนจำที่โดนจับกุม พวกที่โยนข้ามกำแพง พวกที่ใช้เทคโนโลยีต่างๆมาทำความผิดอย่างที่เห็นในข่าว คนที่คุยด้วยก็จะวนกลับมาที่เดิมคือ "ผู้คุมรู้เห็นเป็นใจให้ทำใช่ไหม" สรุปก็คือไม่เคยเห็นผู้คุมดีเลย พยายามถาม พยายามต้อนเพื่อจะให้ยอมรับว่าผู้คุมเป็นคนผิดคนเลวให้ได้ โดยไม่คิดถึงจิตใจคนที่ถูกถามถูกต้อนแบบดูถูกนี้บ้างเลย
พอเถอะครับ หยุดเถอะครับ อย่ามาถาม มาต้อน มาดูถูกผู้คุมเลยครับ ทุกคนมีความอดทนตามขีดจำกัดของตนเอง พวกผมผู้คุมเบื่อมากๆครับกับคำถามแบบนี้
สังคมทุกสังคมมีคนดีคนชั่ว เมื่อทำชั่วก็ต้องเข้าคุก และคุกก็ต้องมีผู้คุมดูแลนักโทษ สังคมจึงขาดคุกและผู้คุมไม่ได้ แล้วทำไมถึงไม่เห็นความสำคัญของผู้คุมกันบ้างเลย มองข้าราชการที่เป็นผู้คุมอย่างต่ำต้อยเหลือเกิน
มันรู้สึกอัดอั้นใจเหลือเกินครับ จึงต้องขอระบายออกมาแบบนี้บ้าง
ผู้คุมก็เป็นคน มีความรู้สึกนึกคิด
ขอร้องเถอะครับ มองผู้คุมในแง่ดีกันบ้างเถอะครับ...!!!
ขอบคุณข้อมูลจากเพจแฟนคลับยุทธ บางขวาง